վազող տող

SRG BLOG TODAY / ԱՅՆ, ԻՆՉ ԿԱՐՈՂ ԵՍ ՊԱՏԿԵՐԱՑՆԵԼ, ԻՐԱԿԱՆ Է - Պիկասո / Everything you can imagine is real - Picasso / SRG BLOG TODAY

Saturday, December 24, 2016

Merry Christmas & Happy New Year 2017

Merry Christmas and Happy New Year to all my lovely friends around the world!


Video edited by Andreea Petcu

Friday, December 23, 2016

Wednesday, December 7, 2016

Судьба - Тимур Темиров

2016г. (текст песни)

По дороге иду по дороге судьбы
Мне сказала гадалка без ангела ты
Все ошибки твои не простятся тебе
Не в тебе это дело сынок, а в судьбе

Посмотреть бы в глаза судьбоносцем бы тем
Я сказал бы слова, может быть не для всех
Показал бы им путь, пусть хотя бы взглянут
Может в жизни земной хоть немного поймут

Пусть напишут они мне другую судьбу
Я устал от своей, не могу, не хочу
Пусть немного полегче хотя бы чуть чуть
Чтобы в жизни своей мог немного вздохнуть

Но я снова иду и я снова в пути
Сколько в жизни осталось ещё мне пройти
А кругом темнота и не видно ни зги
Мне бы сесть отдохнуть, мне бы место найти

Но не вижу я света в туннеле своём
Я как малый дитя пробираюсь ползком
Я устал и не верю уже в чудеса
Может мне и пора уж взлететь в небеса

Может мне остаётся один только путь
Только там я смогу наконец отдохнуть
Только там я увижу тот радужный свет
И покоя мне хватит на тысячу лет...

По дороге иду по дороге судьбы
Мне сказала гадалка без ангела ты
Все ошибки твои не простятся тебе
Не в тебе это дело сынок.

Wednesday, November 16, 2016

Գեղանկարչուհի Լիլիթ Տոնականյանի նոր աշխատանքները

Այստեղ կարող եք ծանոթանալ իմ ստեղծագործական նոր աշխատանքներին .
Լիլիթ Տոնականյան, 2016 
Աշխատանքները՝  Յուղաներկ / Կտավ
You can see my creative work here with respect, 
Oil / Canvas
Здесь вы можете узнать о моем творчестве, 
Масло / Холст

Նկարչությունը պոեզիա է, որը տեսնում են, իսկ պոեզիան՝ նկարչություն, որը լսում են...
~ Լեոնարդո դա Վինչի ~















Նկարել նշանակում է վայելել կյանքի ամենամեծ հաճույքներից մեկը...
Հարգանքներով` Լիլիթ ,
Regards Lilit,
С уважением, Лилит

Wednesday, November 9, 2016

Նոյեմբերի 9-ը ամբողջ աշխարհում համարվում է ֆաշիզմի, ռասիզմի ու հակասեմիտիզմի դեմ միջազգային օր։

 
 Այս օրը նշվում է UNITED միջազգային ցանցի նախաձեռնությամբ, որը միավորում է 49 երկրներից ավելի քան 500 կազմակերպությունների։
 1938-ի նոյեմբերի 9-ի լույս 10-ի գիշերը Գերմանիայում սկսվել էր հրեաների զանգվածային կոտորածը, որը ստացել է «Բյուրեղապակյա գիշեր» անվանումը։ Այդ իրադարձությունը սկիզբ է դրել Հոլոքոսթին, որի ժամանակ մոտ 6 մլն հրեա է սպանվել։


International Day Against Fascism and Antisemitism – 
9 November

 After the Nazis came to power in Germany in 1933, Jews were subjected to increasingly discriminatory treatment accompanied by organised violence. On November 9th 1938, the Nazis started a pogrom against the Jews. Synagogues were set on fire.

 On 9 November each year the UNITED network organises a European-wide campaign to commemorate the past and to protest against contemporary forms of fascism and antisemitism.

Monday, October 31, 2016

Жить

#Жить — это новый социальный проект, который призван помочь каждому, кто оказался в беде или потерял своих близких.


 Эта песня о надежде и вере. Песня, которая дает силы и вдохновляет. В проекте приняло участие 27 артистов. Он призван помочь всем, кто находится в сложной ситуации и переживает непростые моменты жизни. Авторы проекта напоминают нам о том, что никто не должен оставаться со своей проблемой один на один.


 Григорий Лепс, Полина Гагарина, Тимати, Мот, Гарик Сукачев, Владимир Кристовский, Валерий Сюткин, Ольга Кормухина, Хибла Герзмава, Ильдар Абдразаков, Сергей Галанин, Александр Ф. Скляр, Евгений Маргулис, Даниил Харитонов, Светлана Назаренко (Город 312), Виктория Дайнеко, Юлия Самойлова, Александр Маршал, Татьяна Ткачук (Моя Мишель), Сергей Мазаев, Николай Расторгуев, Данил Плужников, A'Studio, Алексей Белов, SMASH, Владимир Шахрин и многие другие - #ЖИТЬ
Муз. И.Матвиенко
Слова. В. Селезнёв И.Матвиенко, А.Шаганов, Д.Поллыева, Тимати

Следи за проектом #ЖИТЬ в интернете
source: # Жить YouTube channel

P.S. Мы тоже хотим напомнить каждому: что бы ни случилось, нужно жить и верить в завтрашний день!

Wednesday, October 12, 2016

Դոնդողը

 Լիլիթ Հայրապետյան

 Հոգին աճուրդի հանած դոնդողանման մարդի'կ, արդյոք դժվար չէ դողալով ապրել: Դժվար չէ արդյոք սեփական հոգուն քծնելով ապրել, սեփական կաշվից դուրս գալով ապրել, սեփական Եսը թղթադրամին համարժեք ապրել: Ի՞նչ է պետք մարդուն այս նենգ աշխարհում ու այս փուչ կյանքում՝ առանց դողալու, առանց սողալու, սեփական Եսը գնահատելով, հարգանք ու պատիվ վայելելով ճաշակել կյանքի սևն ու սպիտակը, նվագել կյանքի ստեղնաշարերով սեփական հոգու մեղեդին զուլալ: Կարծում եք դոնդողի կազմն ընդունելով դուք չե՞ք ճաշակի սև ստեղնաշարի ձայնակցումները: Կարծում եք սև ստեղնաշարի զուգերգերը վաղ անցյալում են ու ոչ մի դեպքում չե՞ն կարող դառնալ ներկա, ապագա: Կարծում եք միայն սպիտակ ստեղնաշարերի մեղեդինե՞րը պիտի այսուհետ ուղեկցեն կյանքում, քանի որ դոնդողի շապի՞կն եք հագել, քանի որ անվերջ կարող եք դողա՜լ, դողա՜լ, դողդողա՜լ և այդպես ապրել կամ գոյատևել: Ավա՜ղ, սխալվում եք...ոչ հավերժաբար դողալ կլինի, ոչ էլ այդ դողը կանխել կլինի... 
 Ի՞նչ է դոնդողը. ոսկրի փոշուց կազմված զանգված, որ եթե նույնիսկ խառնես նեխած ջրին, իր հատկությունը չի կորցնի բնավ: Միայն ճաշակելուց կհասկանաս, թե բնությունը քեզ ինչպես պատժեց...կամ գուցե չհասկանաս էլ... Չէ որ, խղճու'կ արարած, հոգիդ դարձրել ես հանրակացարան. ամեն մի որդնած ու փտած պտուղ դոնդողիդ մեջ տեղ ունի պատշաճ: Իսկ ի՞նչ է լինում այդ դոնդողի հետ. բորբոս է պատում կարճ ժամանակից ու սկսում նեխել: Բայց դե դոնդողը մնում է դոնդող. շարունակում է թեկուզ բորբոսնած, բայց դողդողալով նոր պտուղ փնտրել: Հոգ չէ, կարող են այդ պտուղները լինել նորելուկ, մատղաշ, անարատ: Գլխավորը սեփական հոգու հանրակացարանում նոր վարձակալ գտնելն է՝ թեկուզ ոչ կանխիկ, ապառիկ կարգով: Իսկ ապառիկի ժամկետի վերջում չվճարումը դոնդողի համար ոչինչ չի փոխում՝ մի երկու դող ավել է ապրում, բայց փոխարենը անմեղ պտուղն է ժամկետանց մնում, չի վերականգնվում... Դրանով դողդ չի մարի երբեք, ոչ էլ բորբոսդ կծածկվի, իսկ թե կարծում ես սեփական դողդ կընկալվի իբրև սրտի ջերմ թրթիռ, իմացիր հաստատ, որ սխալվում ես, քանզի դժվար չէ թրթիռը թռթռոցից տարբերելը: Թրթիռ է պետք կյանքում, ամեն բանում հոգի է պետք, հոգով է պետք, սրտով է պետք... ոչ թե այդպիսին ներկայացնելով, իսկ իրականում դոնդող լինելով: Սեփական փորով վրա հասնելով, ինչ-որ մի պտուղ հափշտակելով կազմել զանգված՝ իբր թե ամուր...բայց իրականում պտուղն այդ <համեղ> կամ էլ <քաղցրահյութ>, որ ճաշակված է շատերի կողմից, նաև՝ քո կողմից, ներսից կքանդի դոնդողի կազմը. ինչպես փոշի էր, փոշի կդարձնի, քանզի այլ պատիժ դոնդողի համար չի տվել Աստված: Ինչ էլ որ լինի,դոնդողին անգամ ստեղծում է Աստված ու նա անկասկած չի ուզի երբեք իր ստեղծածի կործանումը: Նա կհասկացնի իր մեթոդներով, նա պատահականություն կամ նախախնամություն կանվանի իր դեղատոմսը: Այո', դեղատոմսը. Շահադիտական ու նախանձախնդիր նկրտումներից հեռու մնալով՝ զուլալ ջրի մեջ լցնելով բնության տված անթիվ պտուղներից մեկը ազգային այգուց՝ քիմքին, հոգուն, մտքին հարազատը, պատրաստել սեփական հյութը մոգական, իսկ որպես քաղցր ավելացնել այն ջերմությունը, որ կճառագի երկուստեք հոգուց ի վերուստ տրված... ու խմել մինչև վերջին կաթիլը...հագենալ, վայելել, հավերժանալ...

© Լիլիթ Հայրապետյան 
10.10.2016թ., 2:29

Tuesday, October 11, 2016

Thoughts, written on paper, prophecies permeate the whole life ... Tatiana Glotova

Artworks the poetess
Under the heading "All the Arts interesting and not only ..." are some of the poems from different periods of creativity the poetess Tatiana Glotova (Dalila Parma)
Shades of red
Let me undress you...
Let me remove all layers of the distance,
Unconsciously revealed primal depth...
I wish to try all shades of red...

Tatiana Glotova 
(Dalila Parma)

I was waiting for you...
I was waiting for you
All these long lonely years,
I've been covered by sadness
With its hundreds of layers.

Every shadow of strangers
Tried to get my attention,
Every fiber of existance
Wished to hide my intention.

I've been stuck in my madness,
Desperated self-seeking,
I desired to get strength,
But extended my weakness.

I've become as a baby, -
Strange... Naive... Daffy notions,
I've become as free soul,
I've become pure emotions.

I was looking at faces,
Searching truth, but the fears.
I was waiting for you
Till I've found my appearance...

Philosophy of Love
Let's speak of Love without poems,
Without glance of classy words.
Let's speak of Love that comes from feelings,
And never comes from our thoughts.

Let's speak of Love with all its troubles,
All fears, worries and doubts.
Let's speak of Love...or let's remain in Silence
If all again a product of the Minds...

Madness
In all of my day dreams
I was looking for your images.
In all of my nightmares
I could not attract your eyes...

Desire of merging
Throws me into madness,
And love longing plunges me
Into my cruel despair...

I pray God has mercy
To let me reveal my emotions,
Allow me to catch you
At least for this once...

But dreaming concealedly, ashamed,
Of the sweetest devotion,
Creating infinite diversion,
To give and to get conceivable joy...
© Copyright: Dalila Parma, 2016
All Artwork published with the permission of the author. Full or partial use of materials without the permission of the author or "srg blog" s strictly prohibited. DO NOT: Any use of the information for commercial purposes without the permission of the author!

Мысли, записанные на бумаге, пророчествами пронизывают всю жизнь... Татьяна Глотова

Произведения поэтессы

 В рубрике «Все интересное исскусстве и не только...» представлены некоторые стихи разных периодов творчества поэтессы Татьяны Глотовой (Пармской)


Когда страдается – страдаешь,
А пишется – когда все позади.
Когда же любишь – понимаешь,
Что вовсе не нужны стихи. 
Татьяна Глотова 
(Пармская)


Вся наша жизнь - игра...
Вся наша жизнь - игра,
А мы в ней - лицедеи,
И надеваем маски по утрам,
И образы навязчиво лелеем.

Так разве это жизнь:
Извечно маяться в притворстве?
Придя домой играть на "бис"...
Я не играю так - увольте!

Не все так просто... Покоряюсь.
По вечерам ложусь я спать,
Как-будто чудо ожидаю...
С утра встаю, чтоб снова умирать.

 Я - Женщина
Я - Женщина. Во мне услада
И горечь всех мирских ночей.
Во мне одной сплелись прохлада,
Блеск звезд, священный жар свечей.
Я - Женщина, и этим боль я попираю
Всех мук, упавших на любимое чело,
И лаской щедро одаряю...
Я - Женщина. Мне это суждено...

Я - Женщина, дарованная Богом
В прощенье всех земных грехов
Тому, кому покажется свободой
Любовный круг моих оков.

Война полов
Как надоели эти войны!
Война полов - очередная чушь.
Неужто ль для того мы созданы на свете,
Чтоб истребителями быть чиих-то душ?

Но каждый день мы все равно воюем:
Мужчины с женщинами, те - против мужчин.
Как будто бы мы все чужие,
И не уступим в битве ни аршин.

Я вам кричу: "Остановитесь!"
Зачем нужна еще одна война?
Любовь ведь есть на этом свете!
Может быть кому-то и она нужна

Мы с тобою похожи
Мы с тобою похожи
Как две капли у моря,
Как банальные фразы
Разговорных клише.

Мы с тобою похожи -
Нахлебались мы горя...
Незабытые раны
Расползлись по душе.

Мы с тобою похожи
Словами, мечтами...
Мы с тобой словно пара
Как два сапога...

Только что-то не клеиться
Вдруг между нами,
В миражах исчезают
О любви письмена.

Мы с тобою похожи,
Мы равны полюсами:
Разбегаемся в стороны
Не успевши сойтись.

Мы с тобою похожи...
Но мы вместе как "минус",
А должны, по-идее,
Быть "полный плюс".
Продолжение следует
* Все произведения  опубликованы с согласия автора. Полное или частичное использование материалов без согласия автора или "srg blog"-а категорически запрещено. ЗАПРЕЩАЕТСЯ: Любое использование информации в коммерческих целях без согласия автора! Публикация стихов возможна, только с согласия- АВТОРА!!! 

Friday, September 16, 2016

Մանկության հուշերից

Մայրական սերը այգի է, որտեղ արևը միշտ շողում է, 
և տարվա ընթացքում միշտ գարուն է:

Լիգիա Ղազարյան

 Շատ հիշողություններ ունեմ մանկությունից, բայց կա մեկը, որն անդառնալի ազդեցություն է ունեցել իմ անձի ձևավորման վրա։ 
 Այդ դեպքը պատմել եմ իմ մտերիմներին, իսկ հիմա ուզում եմ պատմել բոլորին…

 Իմ մանկությունը լավն է եղել, ինչի համար ես պարտական եմ ճակատագրիս։
Միշտ ունեցել եմ այն, ինչ ամենաթանկն է եղել՝ տիկնիկ։ Ունեցել եմ 17 տիկնիկ, որոնցից յուրաքանչյուրն ուներ իր անունը։ Սովորաբար անվան ընտրությունն ուղղակիորեն կապված էր նվիրողի հետ, քանի որ ինձ միշտ հասկանալի է, որ տիկնիկ էին նվիրում։ Մամաս կարել էր կարմիր և սպիտակ հատուկ անկողին մի քանիսի համար, մինչև քույրս մեծացավ և ի լրումն արդեն ունեցածս օժիտի, կարեց երկնագույն և սպիտակ ժանյակներով մոտ վեց անկողին։ Տիկնիկներս ապահովված էին ավելի լավ, քան մեր ընտանիքը, հավատացնում եմ…
 Ամռանը մեր ամառանոցին կից գտնվող այգու վերին խնձորենու տակ հատուկ պատրաստություն էր լինում՝ փռվում էր մեծ գորգ, որի վրա ես դասավորում էի մի ամբողջ տնտեսություն՝ տիկնիկներն իրենց անկողիններով, հագուստով, սպասքով, լվացքի մեքենայով, սառնարանով և մի շարք այլ խաղալիքներով։ Հավատացնում եմ դրանք դասավորված էին այնպես, ինչպես այսօր իմ աշխատանքային սեղանը։ Ո՛չ, ներողություն, դրանք ավելի լավ էին դասավորված։ Իմ ամբողջ օրն անցնում էր խնձորենու տակ։ Մարդկանց հետ քչախոս էի, տիկնիկների հետ՝ ընդհակառակը։ Գիշերը տիկնիկները քնում էին խնձորենու տակ՝ իրենց անկողնում, քանի որ անձրև հազվադեպ էր գալիս, բայց դե ես քնում էի տանը՝ իմ անկողնում :)

 Քրոջ սիրտը մաքրության ադամանդ է, 
անդունդ քնքշության:
Բալզակ
(մեջբերումը Հայր Գորիո վեպից)

 Հերթական ամռանը, երբ ես երևի թե չորս տարեկան էի, ամառանոցում էինք՝ ես, մամաս և երեք ինձանից տասնհինգ, տասներկու և յոթ տարի մեծ քույրերս։
Գիշերը ես արթնացա հորդառատ անձրևի ձայնից... Հենց հիմա, հավատացնում եմ, նույն ուժգնությամբ մարմինս սարսռաց և աչքերս լցվեցին…
 Չնայած նրան, որ երբեք լացկան չեմ եղել և լաց եմ լինում միայն անսահման անուժության կամ անսահման վիրավորանքի արդյունքում, այդ պահին միանգամից սկսեցի լաց լինել։ Մամաս, ում առաջին երեխան չէի, ում համար այլևս հեշտ չէր տանել փոքրի նազուտուզ, վեր թռավ։ Արթնացան նաև քույրերս բոլոր, քանի որ ես իմ գործը լավ էի անում, լացս բնական էր և սրտակեղեքիչ :) Գիտակցելով խնձորենու տակ պահված «հարստության» չափը՝ առանց լրացուցիչ քննարկումների և տարաձայնությունների, նրանցից յուրաքանչյուրը մեկական պոլիէթիլենային ծածկոցով գիշերվա կեսին ուղևորվեց դեպի խնձորենին։ Ես իհարկե մնացի տանը, քանի որ ցուրտ էր, անձրև էր, երեխան կթրջվեր…
 Առայսօր հիշում եմ ինձ՝ պատուհանի մոտ, ծնկներիս վրա նստած, արդեն առանց լաց լինելու՝ ինչպես էլ չէի տեսնում նրանց հեռանալիս… Վերադառնում էին և բերում էին ինձ համար աշխարհում առայսօր ամենաթանկը՝ իրենց, իրենց սերը և այդ պահի համար ինձ համար շատ կարևոր՝ իմ տիկնիկները…
Վերադարձան, իհարկե  թրջված, ցեխոտված և մրսած, բայց, հիշում եմ, որ ուրախ էին և ծիծաղում էին։ Ես ևս ուրախ էի, բայց ես իմ մաքսիմալիստական բնավորությանը համաձայն, հասկանում էի, որ իմ տիկնիկները ցեխոտվել են, նրանցից ոմանց մազերը ոսկեգույն չեն այլևս, չեն սանրվի այլևս երբեք, իսկ երկնագույն ու սպիտակ անկողինները…
 Բայց դե ես էլ նրանց մի մասն եմ, ուստի՝ այս մտահոգությունս չհայտնեցի և քնեցի… Առավոտյան երբ արթնացա, բոլորը վեր էին կացել և պատուհանից երևում էր կապույտ երկինք և արևի շողեր։ Սենյակում մենակ էի և լրացուցիչ տեղեկություն չունեի։ Կիսահագնված վազեցի ճաշասենյակ, որտեղ իմ կարծիքով տիկնիկներս պետք է լինեին տոպրակներում։ Ուզում էի արագ հանել և ինչ-որ լուծում գտնել առաջացած խնդիրների համար, բայց խաղալիքներս չկային։ Վազեցի դուրս…
Ցանկանում եմ, որ Աշխարհի բոլոր երեխաները ունենան այդ զգացողությունը…
Մամաս վերջին անկողիններն էր փռում պարանին, իսկ տիկնիկներս՝ մեր ընտանիքի ծածկոցների վրա, իրար կողք հարգված պառկած էին արևի տակ՝ իրենց մազերի բնական գույնով և տեսքով…
 Հ.Գ.  Ոչինչ չեմ փոխել, աստված վկա…
Լիգիա Ղազարյան

Thursday, July 14, 2016

Ավիացիոն Սփոթինգ - Aircraft Spotting (video)

Սփոթինգը ( անգլ. վերցված «spot» բառից - «տեսնել», « բացահայտել», եւ նաեւ - Ավիացիոն Սփոթինգ) - Սա մի յուրհատուկ հոբբիի տեսակ է, որի էությունը կայանում է օդանավերին հետեւելուն իրենց տեսադաշտի ամբողջ ռեեստրում: Այս հոբբիով մարդկանց անվանում են «Սփոթերներ»: Հաճախակի դա ուղեկցվում է նաեւ ֆոտո լուսանկարահանումներով: Սփոթինգի համար առավել հայտնի վայրերն են.

Սուրբ Մարտինա կղզի՝ Մահո լողափը - գտնվում է «Princess Juliana» օդանավակայանին շատ մոտ:


Լոս -Անջելեսի օդանավակայանի մոտ «In-N-Out» ռեստորանի հրապարակը:


Կիպրոսի «Skiathos» օդանավակայանը՝ որը Սփոթերները անվանում են նաեւ երկրորդ «Սուրբ Մարտինա»:


Հոնգ Կոնգի «Kai Tak» օդանավակայանը, որը այժմ չի գործում:


Ամստերդամի օդանավակայանը, որտեղ արգելապատնեշ- պարիսպի փոխարեն ջրային փակուղի է, որը տալիս է շատ լավ տեսարան թռիչքուղուն:


 Թաիլանդի լողափներից մեկը, որը «Phuket» օդանավակայանի ետնամասում է:


Ավիացիոն Սփոթինգ - Aircraft Spotting (video)

Սփոթինգը ( անգլ. վերցված «spot» բառից - «տեսնել», « բացահայտել», եւ նաեւ - Ավիացիոն Սփոթինգ) - Սա մի յուրհատուկ հոբբիի տեսակ է, որի էությունը կայանում է օդանավերին հետեւելուն իրենց տեսադաշտի ամբողջ ռեեստրում: Այս հոբբիով մարդկանց անվանում են «Սփոթերներ»: Հաճախակի դա ուղեկցվում է նաեւ ֆոտո լուսանկարահանումներով: Սփոթինգի համար առավել հայտնի վայրերն են.

Սուրբ Մարտինա կղզի՝ Մահո լողափը - գտնվում է «Princess Juliana» օդանավակայանին շատ մոտ:


Լոս -Անջելեսի օդանավակայանի մոտ «In-N-Out» ռեստորանի հրապարակը:


Կիպրոսի «Skiathos» օդանավակայանը՝ որը Սփոթերները անվանում են նաեւ երկրորդ «Սուրբ Մարտինա»:


Հոնգ Կոնգի «Kai Tak» օդանավակայանը, որը այժմ չի գործում:


Ամստերդամի օդանավակայանը, որտեղ արգելապատնեշ- պարիսպի փոխարեն ջրային փակուղի է, որը տալիս է շատ լավ տեսարան թռիչքուղուն:


 Թաիլանդի լողափներից մեկը, որը «Phuket» օդանավակայանի ետնամասում է:


Monday, June 13, 2016

Գույների հոգու աշխարհում - Լիլիթ Տոնականյան

Եվս մեկ հրաշք աղջիկ, գեղեցկուհի հայուհի:

«Երբեք չնահանջել, այլ նայել առաջ» - Լիլիթ Տոնականյան

 Լիլիթ Տոնականյան  (նկարչուհի) - ծնվել է 1995թ.-ին Շիրակի մարզի Արթիկ քաղաքում: Փոքր հասակից սիրել է նկարել: 2009թ.-ին ավարտել է Արթիկի գեղարվեստի դպրոցը: 2016թ.-ին ավարտել Երեւանի գեղարվեստի պետական ակադեմայի Գյումրու մասնաճուղի գեղանկարչության բաժինը:

Ուսման տարիներին մասնակցել է բազմաթիվ ցուցահանդեսների եւ միջոցառումների: 

Lilit Tonakanyan - Armenian painter (official FB page)











  2013թ. - ԵԳՊԱ Գյումրի - «Ձմեռը մեր աչքերով»: 

 2014թ. -ին մասնակցել է  Իտալական «Benetton Imago Mundi» կազմակերպված ցուցահանդեսին, նույն թվականին «Գարնան մոտիվներով» - Արթիկի մշակույթի տուն:

 2014թ.- ին արժանացել է ՀՀ Շիրակի մարզպետարանի պատվոգրին՝ Շիրակի մարզի Թորոս գյուղում կազմակերպված «Մինասի գույներով» միջոցառմանը:

 2015թ. - անհատական ցուցահանդեսներ  ԵԳՊԱ Գյումրի (Աշնան գույներով), Կալինինո, Տաշիր:













«Աշխարհում ամենից ավելի արևն եմ սիրում: 
Արևը սիրել՝ նշանակում է սիրել աշխարհը, 
սիրել հողը և այն ամենը, ինչ կա այդ հողի վրա: 
Մենք կապված ենք արևի հետ,
այն դարերով տանում է մեզ իր հետևից: 
Դեպի ու՞ր: Հայտնի չէ: 
Գալիս են նոր սերունդներ, իսկ արևը միշտ մնում է 
մարդու մեջ, ամեն մեկիս մեջ: Որեմն հավատարիմ 
մնանք այս մեծ օրենքին: Սիրենք կյանքը, 
լուսավորը, սերը և արդարացնենք բնության վստահությունը»:
Մարտիրոս Սարյան

Լիլիթ Տոնականյանի գույների- հոգու ծաղիկների աշխարհում *

------------------------------------------------------------------------
 Բնանկարի ժանրը



(Դիպլոմային աշխատանք - ԵԳՊԱ Գյումրու մասնաճյուղ)
 «Ընտրել եմ բնանկարի ժանրը , քանի որ ինձ շատ հոգեհարազատ է: Պատկերել եմ Հառիճավանքը , որը VII դարի կառույց է: Այն գտնվում է Շիրակի մարզում , Խաչաձև Գմբեթավոր կառույց է, վանքը եղել է նաև գիտական կենտրոն: Այնտեղ գործող դպրոցում սովորել է Ավետիք Իսահակյանը: Տեղանքը փոքրուց ինձ ծանոթ է, բազմիցս եղել եմ այնտեղ: Փորձել եմ պատկերել տարածքը օրվա տարբեր ժամերին առավոտյան, կեսօրին, երեկոյան:

 Ուսումնասիրել եմ տարբեր նկարիչների գործերը, օրինակ՝ Անրի Մատիսի , Մինաս Ավետիսյանի, Մարտիրոս Սարյանի: Աշխատանքներս կատարել եմ ազատ քսվածքով, մաքուր անխառը գույներով: Աշխատանքներում եկեղեցին ամբոխջովին պատկերվաց չէ մի մասն է: Հատկապես ընտել եմ ժայռերը, որպես դիտակետ քանի որ դուրս են գալիս բնության միջից բնության մի մասն է, ճիշտ է եկեղեցին էլ է գտնվում բնության մեջ, սակայն կառուցվել է մարդու միջամտությամբ իսկ շինության համար նյութ է հանդիսացել հենց այդ ժայռերի քարերը: Ինքս լինելով տվյալ տեղանքում ընտրել եմ այդ դիտակետերը, որտեղ ավելի ցայտուն է երևում ժամային փոփոխությունները առավոտ, կեսօր, երեկո»:
Լիլիթ Տոնականյան







 Տաղանդավոր, հարուստ ներքնաշխարհի տեր Լիլիթ Տոնականյան:
 Նկարչուհի, որին սպասվում է փայլուն ապագա, եւ իհարկե այժմա երազանքը՝ ցուցահանդես Երեւանում. համոզված ասելով, որ այն շատ չի ուշանա:
 շարունակելի...








*Նկարները ցուցադրված են հեղինակի համաձայնությամբ: Նկարների ամբողջական կամ մասնակի օգտագործումը առանց հեղինակի կամ «srg blog» բլոգի համաձայնության արգելվում է:
* Painting's showing the consent of the author. Full or partial use of  materials without the consent of the author or "srg blog" strictly prohibited.
*Картины показаны по согласию автора. Полное или частичное использование материалов без согласия автора или "srg blog"-а категорически запрещено.
Яндекс.Метрика